Strona:PL Rolland - Colas Breugnon.djvu/256

 — Najlepiej strzeże domu ten, kto broni domu bliźniego.
 — Każdemu bliższy własny...
 — Czyli, jak mówi przysłowie: kocham mego sąsiada, ale niech tam przepada! Głuptaki! Idziecie na rękę złoczyńcom. Gdy skończą łupić tamtych, przyjdą do was! Nikogo to nie minie!
 — Pan Racquin powiedział, że to niebezpieczne. Najlepiej siedzieć spokojnie w domu, brać udział w paleniu domów zarażonych i czekać, aż zostanie przywrócony ład.
 — Któż go przywróci?
 — Książę de Nevers.
 — Oho... dużo przedtem wody upłynie. Ma on swoje sprawy na głowie, a tymczasem całe miasto spłonie. Dalejże, dzieci, wyłaźcie z jam. Każdy powinien bronić własnej skóry sam i to w kupie...
 — Ależ ich jest dużo! Mają broń!
 — Skąd wiecie? Strach ma wielkie oczy!
 — Nie ma kto nami kierować!
 — Kierujcież sobą sami! Zaczęli gadać, rozprawiać z okna do okna niby ptaki w koronie drzewa. Kłócili się, ale nikt nie ruszył z miejsca. To mnie zniecierpliwiło.