Strona:PL Rolland - Colas Breugnon.djvu/259

 — Tak... czy nie?
 — Hm... właściwie to nie!
 — Tedy my obejmiemy władzę!
 — Pan Racquin obiecał, że jeśli się zachowamy spokojnie to zło nas ominie.. Rozruchy zostaną ograniczone do przedmieść.
 — Skądże on wie o tem?
 — Musiał rad nie rad zawrzeć umowę ze złoczyńcami...
 — Ależ taki fakt, to zbrodnia!
 — Powiada, że uczynił to, by uśpić ich czujność...
 — Ich czujność... albo waszą czujność... ha... — ha! Waszą, cymbały... waszą!
 Gangnot huknął znowu młotem w kowadło. To był jego sposób zabierania głosu.
 — Breugnon mówi prawdę! — oświadczył.
 Wszyscy zamilkli zawstydzeni, wściekli i przerażeni, a Denis Saulsoy wymruczał półgłosem:
 — Gdyby człek śmiał mówić, co myśli... ho, ho, ho!
 — Czemuż nie gadasz? Jesteśmy w kole przyjaciół... Czegóż tu się obawiasz?
 — Hm... ściany mają uszy!
 — Nie jest tak źle! Gangnot... mój drogi, weź do garści młot i stań pod drzwiami. Kto-