Strona:PL Rolland - Colas Breugnon.djvu/32

 — Chodź, dziecino! Pójdziemy na spotkanie skowronka, może już przyleciał?
 — Skowronka?
 — Tak... dziś Gromnicznej. Czyż nie wiesz, że dziś właśnie wraca z nieba?
 — A co on tam robił?
 — Poleciał po ogień.
 — Ogień?
 — Tak... po ogień, który sprawia, że słońce grzeje i gotuje potrawy na ziemi.
 — Więc go nie było?
 — Naturalnie! Odleciał jeszcze na Wszystkich świętych. Co roku odlatuje w jesieni do nieba, by rozgrzewać gwiazdy.
 — A czemu wróci?
 — Trzy ptaszki poleciały powiedzieć mu, że już czas....
 — Opowiadaj...
 Drepci po drodze. Nie boi się zimna. Zresztą ciepło ubrana w biały trykot i błękitną kapuzę. Wygląda jak sikorka. Tłuste policzki przybrały barwę karmazynu, z małego, zadartego noska kapie obficie.
 — Ano... raz... dwa... siąkaj! Mocno!
 Już dobrze... idziemy.
 — Opowiadaj... opowiadaj, dziadziu... Trzy ptaszki...