Strona:PL Rolland - Wycieczka w krainę muzyki przeszłości.djvu/20

ziomków swych i ślepą, nikczemną cześć dla wszystkiego co zagraniczne i obce, przekroczył Alpy i udał się prosto do Drezna, centrali italizmu i przybytku opery włoskiej.
 Zaczął od przeistoczenia swego nazwiska i przy pomocy wyzwiska, jakiem wyszydzano jego ojca car affa (theuer Affe), droga małpa, przywłaszczył sobie nazwisko Caraffa, będące mianem starego i znanego rodu włoskiego. Jednem z dziwactw, panującem wówczas powszechnie, było przystrajanie z włoska, lub francuska, czy łacińska nazwisk czysto germańskich. Kuhnau smaga śmiesznostkę ową, z mocą i trzeźwością iście molierowską. „Mniejsza jeszcze ― powiada ― jeśli kultywują owe fikcje ludzie, którym przekręcone nazwiska narzucili rodzice, ulegający dziwactwu swej epoki. Przebaczyć im musimy owo przywiązanie do faktu dokonanego. Atoli ci, którzy z własnej inicjatywy tworzą jakiś nowy ród przez zmienianie własnych nazwisk, zasługują, zaprawdę, by ich spotkało to samo co człowieka nazywającego się Riebner, a mającego pretensję do miana Rapparius. Mając otrzymać dziedzictwo po zmarłym bracie, udał się do sędziego. Sędzia odrzucił jego żądanie, podając za powód odmowy to, iż sam się nazwał „zdziercą“ (Rapparius), a przeto nie może po myśli sprawiedliwości wejść w posiadanie spuścizny. Wielką była również liczba szaleńców przybierających nazwiska francuskie. Znałem jednego, zwącego się Hans Jelme. Ponieważ ubierał się modą francuską, posiadał francuskie manjery i był wogóle nastrojony cały z galicka, przeto uznał za stosowne przerobić również w tym stylu swe nazwisko. Coprawda, umiał po francusku bardzo niewiele, bo tylko: „monsieur je suis votre très humble serviteur“, mimo to jednak postanowił sfrancuzić się za każdą cenę. Jednocześnie zapragnął wejść w poczet szlachty i osądził, że w momencie zmiany nazwiska dobrze będzie ustroić je w małe słówko: de. Co postanowił, tego