Jaką radością kto wymowić ſproſta,
Twoy ſię unoſi Małżonek Staroſta,
Ktory Cię życia ma ſwego połową,
A widzi zdrową.
Cieſzy ſię nie mniey y Syn twoy kochany,
Serce, co wczora odnoſiło rany
Żalu, w radości dziś ſię wodzie myie,
Zaledwie żyie
Swym zdrowiem cieſzyſz y miłą czeladkę,
Ktora nie Panią, lecz ma w Tobie Matkę,
Cieſzyſz y tego, co ma ſzczęście pierſze
Słać ci ſwe wierſze.
ODA XI.
DO
Z iaką radością Hebe w złote czary
Słodkie nalewa dla Bogow Nektary,
Kiedy z przyczyny Imienin Junony
Brzmią weſołością wſzyſtkie Niebios ſtrony;
Z takim poſpiechem dziſiay Muzy moie
Parnaſſu ſwego rzucaiąc podwoie,
Nieprzynagloną chęcią lecz umyśną
Do Twoich rąk ſię Staroscino cisną.
Nie maią ieſzcze tak bogatych ſtroiow,
Ktoreby warte były twych pokoiow,
