ODA XXIII.
Niewieściowaty poſłuchay umysle,
Twoy ſtan wierſzami kilkoma okryślę,
Maſz ze mnie wierz mi także przeciwnika,
Bo wielu Ciebie paluſzkiem wytyka.
Dawno odrzucam dość gęſte powieście,
Że obyczaie u ciebie niewiescie;
Ale gdy znacznie lud na kogo grucha,
Ktoż takiey rzeczy rozumny nieſłucha?
Mowią: że twoie na tym wiſzą troſki,
Byś kſztałtnie na łbie poukładał włoſki,
Pokędzierzawił ie żelazkiem twardym,
Abyś na ludzi rzucał okiem hardym.
Chceſz bydź podobnym Muzie Apollina,
Nie iedna na tym upływa godzina;
Wſzakże do tego ci ſię nieſpoſobią,
Co ſię na głowie, a nie w głowie zdobią.
Włoſy napuſzczaſz pachnącą pomadą,
Brzydziſz ſię małą w twey fryzurze wadą;
Znać bys był głową podobny do baby,
Gdy rozum iako na Męſzczyznę ſłaby.
Napawaſz ſuknie drogiemi perfumy
Do ſamey właśnie ſporządzone dumy.
