mimo wysokiego stanowiska jakie zajmował, nigdy w ciągu długiego swego życia nie dążył do zebrania majątku. Zmarł w ubóstwie, głęboko szanowany przez swoją gminę, poważany i kochany przez tych, którzy go bliżej znali.
Urodził się we Lwowie, w końcu XV wieku, gdzie ojciec jego był nauczycielem języka hebrajskiego. W młodym już wieku Eliasz okazał wielkie zdolności, oddając się gorliwie naukom świeckim. Najbardziej zajmowała go medycyna. Znajdując przeszkody dla swych zajęć naukowych ze strony swej konserwatywnej rodziny, opuścił dom rodzicielski i udał się zagranicę, celem oddania się umiłowanej nauce medycyny. W roku 1514 przybył do Krakowa jako lekarz, gdzie w krótkim czasie stał się sławnym, głównie jako okulista. W tymże zaraz roku zawarł umowę z organistą kościoła Panny Maryi, obowiązując się wyleczyć z katarakty Bogdana Sapiehę, za co otrzymał 20 kop. monety litewskiej. Umarł w podeszłym wieku; pochowany we Lwowie. Rok jego śmierci nie da się określić. Czy i na polu literackiem pracował, niewiadomo.
Urodził się w pierwszem dziesięcioleciu XVIII wieku z biednych bardzo rodziców. Protegowany przez jednego z zamożnych przedstawicieli gminy Pinczowskiej, poświęcił się sztuce lekarskiej. Jako lekarz był bardzo w Pinczowie
