hebrajskim. Najznakomitszem dziełem jego było „Pene Jehoszua“ (Oblicze Jozuego), jest to komentarz do większej części Talmudu. Dzieło to wyszło po raz pierwszy w latach 1739 — 1780, a następnie doczekało się kilku wydań. Umarł podobno w r. 1756. Pochowany we Frankfurcie nad Menem.
Znany także pod nazwiskiem „Jakób Koppel ben Samuel“, urodził się w Brześciu Kujawskim w roku 1555. W młodości udał się Niemiec i tam studjował matematykę, astronomię i filozofię. Z dzieł filozoficznych w hebrajskim języku pisanych najwięcej znalazł upodobania w znakomitej teologicznej pracy p. t. „Ikkarim“ (Fundamenta). Praca ta skreśloną została w r. 1425 przez uczonego hiszpańskiego żyda Józefa Albo, na skutek dysput religijnych pomiędzy chrześcijanami a Żydami, jakie z polecenia papieża Benedykta XIII odbywały się w Tortozie, w Hiszpanii, od 7–go lutego 1413 r. do listopada 1414 r. Dzieło „Ikkarim“ wkrótce rozpowszechniło się wśród Żydów w różnych krajach, cieszyło sią nie małem uznaniem także i w Polsce. Ze względu na to, że liczne miejsca w dziele Alba nie mogą być zrozumiane przez wielu czytelników z powodu wyrażeń filozoficznych, Jakób Koppelman napisał komentarz do tych wszystkich miejsc p. t. „Ohel Jakob“ (Namiot Jakóba). Skończył tę pracę we Frankfurcie nad Menem mając lat 28 i wydał ją Fryburgu w roku 1583/4. Druga edycya wyszła w roku 1598 w Krakowie. Napisał także dziełko objaśniające wszystkie miejsca w Talmudzie, które mają styczność z matematyką i astronomją. Tytuł tej książki „Omek halacha“" (Głębie Halachy). Doskonała i pierwsza w tym zakresie praca znakomitego talmudzisty, który jednocześnie stał na wysokości nauki współczesnej, wzbudziła podziw ogólny, a także szczere
