obrany został rabinem w Niemirowie wówczas właśnie, kiedy zbliżający się ku temu miastu huragan wojen kozackich groził tamtejszym Żydom największem niebezpieczeństwem. Współcześni pisarze żydowszy, wspominają o Michelu, jako o śmiałym, niepospolitym mówcy. Kazania, jakie miewał w każdą sobotę i święto, bądź w synagodze, bądź w okolicach, niepozbawione były nawet barwy politycznej. Zbiór tych kazań wyszedł po śmierci autora, w Lublinie 1680 p. t. „Szibre Luchoth“ (Odłamki tablic). Michel zaś, wraz ze starszyzną gminy miejscowej, poniósł d. 10 czerwca 1648 r. w synagodze tamtejszej śmierć męczeńską z ręki kozaków.
Słynny ten mówca urodził się we Lwowie, podobno roku 1586. We wszystkich główniejszych miastach Galicyi miewał podczas świąt kazania i takiego nabył rozgłosu, że z dalekich okolic zjeżdżano się by go słyszeć. W roku 1641 zebrał Jedidja Gottlieb swoje kazania i wydał je w Krakowie, dokąd na krótki czas przybył. W dziele tem pod tytułem „Ahabat ha-Szem“ (Miłość boża), między innemi Jedidja umieścił ustęp z kazania swego, w którem objaśnia wiersz 12 rozdziału 10 w V księdze Mojżesza 50 różnymi sposobami. Wielbiciele jego utrzymują nawet, że Jedidja ten sam wiersz objaśnił później 216 sposobami, ale oryginalna praca ta nie przechowała się do naszych czasów. Inne, daleko poważniejszej treści dzieło tego autora wyszło drukiem w Krakowie r. 1644 in 4–o pod tytułem „Szir Jedidut“ (Pieśń miłosna); jest to komentarz do Massory, który się rozpada na 4 części:
