Więksi uczeni jak naprzykład: Józef del Medigo i Efraim z Łęczycy zachwyceni byli głębokością poglądów młodego filozofa. Lecz tłum wielbicieli Maimonidesa nie mógł autorowi krytyki „More nebuchim“ przebaczyć jego odwagi. Józef ha-Lewi wnet wystąpił z drugą broszurą zatytułowaną „Ketoneth Pasim“ (Suknia różnobarwna), dla odparcia czynionych mu zarzutów. Niewiadomem jest gdzie i w którym roku życie zakończył. Podobno umarł w Grodnie, gdzie dłuższy czas, w późnym wieku, bawił.
Pochodził z rodziny „Szrenceles“ , jednej z najstarszych i najdostojniejszych rodzin żydowskich w Krakowie. Urodzony około 1511 roku z ojca, słynnego talmudzisty krakowskiego, Mordechaja Gersona Katza. W dzieciństwie osierocony, wychowany został przez ojczyma, uczonego Joela i przez wuja swego, również sławnego talmudzistę Mojżesza Jaffego. Pod wpływem tego otoczenia, obdarzony niezwykłemi zdolnościami, Józef, po bardzo poważnych studyach, już w młodym wieku zdobył sławę pierwszorzędnego judaity. Ożeniony z córką wielce zamożnego i wpływowego, na owe czasy, reprezentanta gminy krakowskiej, rabi Mojżesza Eberelsa, uzyskał stanowisko niezależne i zajął miejsce w rzędzie najwybitniejszych działaczy na polu teologii a także i filantropii. Obrany w trzydziestym roku życia rabinem i rektorem szkoły teologicznej w Krakowie, uczony, bogaty, pochodzący ze znanej rodziny i spowinowacony z najwybitniejszemi rodzinami żydowskiemi swego czasu, rabi Józef rozwinął olbrzymią działalność. Wykłady jego ściągały setki słuchaczy z róż-
