tamtejszych. W młodym już wieku okazywał wielkie zdolności. Pisał bardzo dużo, a prace jego, szczególniej o Talmudzie, oraz o prawach i zwyczajach żydowskich, miały wielką wziętość zarówno w kraju, jak i zagranicą. Wezwany na rabina do Frankfurtu nad Menem, długi czas pełnił te obowiązki z pożytkiem dla gminy tamtejszej. W podeszłych latach wrócił jednak do kraju i osiadł w Krakowie. Umarł w tem mieście 30 czerwca 1676 r. i tutaj pochowany został; Azulai atoli w swem dziele „Szem ha–gedolim,“ podaje rok śmierci Kajdnowera 1679. Kazania jego treści biblijnej, wydano we Frankfurcie nad Menem 1682 r. p. t. „Birkat Szemuel.“ Do znakomitszych dzieł Kajdanowera należą także: „Birkat ha-Zebach,“ komentarz do części Talmudu „Kodaszim“, oraz „Emunat Szemuel“ (Tiara Samuela), responze halachiczne, wyszłe również w Frankfurcie w r. 1683, i „Tiferet Szemuel.“ Wszystkie te cenne prace doczekały się kilku wydań.
Kalachora Salomon, doktor medycyny, pochodził z rodziny Hiszpańskiej, która po wygnaniu Żydów z Hiszpanii, przeniosła się była do Holandii. Skończywszy chlubnie nauki medyczne w Amsterdamie, po krótktóiej praktyce w mieście rodzinnem przeniósł się do Polski w pierwszej połowie XVI wieku, korzystając tu ze swobody religijnej. Osiadłszy w Krakowie, przyjął obywatelstwo i rozpoczął praktykę na wielką skalę, zajmując się głównie chirurgią. Cieszył się zrazu powszechnem uznaniem jako doktor i uczony. A jako taki królowi Zygmuntowi Augustowi zalecany, doktor Kalachora uwolniony został przez króla od wszelkich podatków i ciężarów. Następnie król
