Żył w XVII wieku, pełnił obowiązki kaznodziei w Słucku, Przemyśłu, a następnie na Morawach. Odznaczył się bardzo na polu krasomówstwa i z tego powodu nadano mu przydomek „Ha–darszan“ (mówca). Kazania jego zostały zebrane w kilku dziełach, jak to: „Pelach ha–rimon“ (Amsterdam 1659); „Amudeha Szibeah“ (Lublin 1666); „Korban Szabbath“ (Dyhrenfurl 1691). Inne zaś pozostały w rękopisie, a mianowicie dzieło p. t. „Zajit Raanan“. Bliższe szczegóły o życiu jego i działalności nie są znane.
Urodził się w pierwszej połowie XVI wieku w małem miasteczku Safet, w Palestynie. Do Polski przybył jeszcze jako młodzieniec, dla pobierania nauk. Po przestudyowaniu medycyny osiadł w Krzemieńcu i w mieście tem do końca życia zajmował się praktyką lekarską, bardzo poważany i wzięty w całej okolicy. Wydał w Krakowie 1595 r. dzieło stryja swego Eliasza de Widas, treści etyczno–ascetycznej, pod tytułem: „Reszith Chochma,“ do którego napisał naukową przedmowę. Z jego własnych prac nic nie zdołaliśmy wykryć.
Sławny talmudysta i kabalista, był rabinem w mieście rodzinnem Ostrowiu, na Ukrainie, a później w Poznaniu,
