medycznego akademii Padewskiej, rozprawę swą „O kołtunie,“ napisaną po łacinie. Przedmiot ten bowiem naówczas bardzo zajmował lekarzy włoskich i niemieckich, a nawet wywołał silną polemikę. Kohn wyjaśnił uczonym swym słuchaczom, że kołtun właściwie nie jest chorobą.
Po ukończeniu druku swego dzieła w Wenecyi, Kohn przybył na krótki czas do Polski, podobno tylko dla odwiedzenia swej rodziny i przyjaciół, poczem znów wrócił do Konstantynopola, gdzie jak poprzednio zajmował się praktyką lekarską i piśmiennictwem.
W podeszłym wieku, mając lat 70, zapragnął zwiedzić Palestynę i udał się tamże w 1724 r. Ostatnich kilka lat życia spędził w Jerozolimie, na ustroniu, czytając wyłącznie dzieła religijne i przygotowując się niejako do śmierci, która zaskoczyła go w 1729 r.
Mało co wiadomem jest o życiu i pracach tego autora. Urodzony 1517 r. podobno w Grodnie, oddał się z zamiłowaniem pracom literackim. Pozostałe po nim dzieło p. t. „Ec Szathul,“ komentarz do dzieła Alba, p. t. „Ikkarim,“ czyli „Dogmaty wiary,“ wyszło w Wenecyi u Bragadina, 1618 roku. Pogrążony w swe prace naukowe, mało się z ludźmi spotykał, tak, że ani miejsce, ani rok śmierci tego skromnego pracownika nie są znane, wiadomo tylko że mieszkał dłuższy czas w Lublinie.
