dzieło również treści medycznej, stanowiące poniekąd dalszy ciąg poprzedniego, traktujące również i o chorobach zakaźnych, wyszło pod tytułem: „Jarim Mosze“ (Mojżesz podnosi) w Amsterdamie roku 1679, a w Pradze Czeskiej roku 1710 i jednocześnie we Frankfurcie nad Menem. Powszechnie poważany jako lekarz uczony i sumienny umarł w późnym wieku w Kaliszu i tamże pochowany. Syn jego również znanym był lekarzem w Kaliszu, gdzie w swoim czasie rozległą miał praktykę.
Uczony karaita, urodził się w Krasnym Ostrowie, małem miasteczku galicyjskiem, w drugiej połowie XVII wieku. Między innemi napisał: gramatykę języka hebrajskiego, oraz dzieło p. t. „Lebusz Malchuth“ (Odzież Królewska), krótką historyę swej sekty, którą ofiarował Karolowi XI, królowi szwedzkiemu. Monarcha ten bowiem interesował się sektą karaitów i w celu bliższego jej poznania wysłał nawet na Litwę w 1690 roku Gustawa Peringera, profesora języków wschodnich na uniwersytecie Upsalskim, z poleceniem zwiedzenia wszystkich, na ziemiach polskich osiadłych gmin karaickich i jeśli to możebne, zakupienia główniejszych ich dzieł. Najznakomitszą literacką pracą Mordechaia, która mu zjednała wielką sławę na polu naukowem, jest dzieło „Dod Mordechai“ w 12 rozdziałach, ukończone, jak poucza wzmianka, umieszczona na ostatniej stronicy, dnia 18 Lipca 1699 roku (20 Tamuz 5459 r. ery żyd.). Rzeczone dzieło ukazało się przy następujących okolicznościach: Jakób Trigland, rektor i profesor uniwersytetu w Leydzie, w Hollandyi, wystosował w Kwietniu 1698 r. obszerny list po hebrajsku, pisany do gminy karaickiej w Łucku na Wołyniu, prosząc
