storyka i astronoma Dawida Gansa z Pragi Czeskiej. Spira pracował wyłącznie na polu homiletyki i kabalistyki, hałachą zgoła się nie zajmował. Większa część jego prac, jak komentarz do Machzoru (Kraków 1604), komentarz do Raszi i Mizrachi p. t. „Imre Szefer“ (Mowy piękne) (Lublin 1697), zaliczyć można do wydawnictw dla ludu. Jego komentarz do Zoharu (Lublin 1623) bardzo ceniony jest przez zwolenników kabały. Wywody jego naukowe odznaczają się wielką jasnością, a pisane w stylu dla każdego przystępnym. Te zalety prac jego zjednały mu wielką popularność, o czem świadczy między innemi i ta okoliczność, że różni wydawcy z pobudek spekulacyjnych, ogłaszali drukiem różne komentarze pod nazwiskiem Natana ben Samson Spira. Niemało też pracy mieli bibliografowie do stwierdzenia, które prace wyszły rzeczywiście z pod jego pióra. Umarł roku 1577. Pochowany w Grodnie.
Uczeń słynnego rabina w Pradze Czeskiej, Jakóba Polaka, był również jak i jego nauczyciel znakomitym talmudzistą. Dla skromności swojej uchylał się od autorstwa, a zwłaszcza od napisania kodeksureligijnego, jak to od niego żądano. W 1530 roku powołano go na rabina do Lublina. Tu założył szkołę, do której zjeżdżała się młodzież nietylko z różnych okolic kraju, lecz nawet z Niemiec i Czech, tak wielkiego nabyła ta uczelnia rozgłosu pod sterem Szaloma. Z owej szkoły wyszło kilku znakomitych uczonych i rabinów, z pośród których najbardziej słynny był Mojżesz Isserles, zięć Szaloma. Szalom amarł w Lublinie w miesiącu Listopadzie 1558 r., a miejsce jego zajął syn je-
