panowała tolerancya religijna. Jako stałe miejsce swego pobytu obrał sobie miasto Lublin, zajmował się głównie wykładem Biblii w sposób przez Żydów hiszpańskich przyjęty, a kazania wygłaszał w języku hebrajskim. Dzięki swej nauce i wielkiej cnocie wywierał na Żydów Lubelskich wielki wpływ cywilizacyjny. Kazania jego wydrukowane w jednym tomie bez oznaczenia miejsca i roku, noszą cechę wybitnego talentu. Wyższego stanowiska w gminie Lubelskiej nie zajmował; jako mówca i inteligentny nauczyciel zaś, miał wielki rozgłos. Umarł podobno w Lublinie i tamże pochowany. Wypada nam jeszcze nadmienić, że Jehuda Vega był krewnym owego poety hiszpańskiego Józefa de la Vegi, który żyjąc w Amsterdamie wydał tamże dzieło panegiryczne na cześć króla Polskiego Jana III, roku 1683 pod tytułem: „Triumphos del aquila y eclipses de la luna“ - „Tryumfy orła i zaćmienia księżyca“.[1]
Chaim Vitalis pochodził ze znakomitej rodziny Włoskiej. Ojciec jego uchodził we Florencyi za jednego z najuczeńszych żydów tamecznych; piastował on urząd rektora seminaryum żydowskiego. Syna swego Chaima kształcił bardzo starannie, wysłał go nawet do Padwy na ówczesny słynny uniwersytet. Chaim Vitalis, ukończywszy w Padwie studya medyczne, przeniósł się w początkach drugiej połowy XVII wieku, jak wielu jego współwierców z Niemiec, Włoch, i Holandii do Polski, w której Żydzi cieszyli się wielką swobodą. Osiadł stałe w Lublinie, gdzie się zajmował praktyką lekarską. Jako zdolny i su-
- ↑ Wydał to dzieło z tłomaczeniem polskiem Mathias Bersohn w Warszawie r. 1883, w dwóchsetną rocznicę odsieczy Wiednia przez Króla Jana IIIgo.
