mi pani wskaże kobietę, któraby miała odwagę wyznać mi wprost: „Jestem hrabiną Pompadour, albo Lukrecyą Borgia“, a oddam się jej w zupełności.
Wanda zerwała się.
— Pan posiada wyjątkowy talent rozogniania fantazyi, rozczulania nerwów i rozpalania krwi. Otacza pan błędy aureolą, jeżeli one tylko są honorowe — ideałem pańskim jest śmiała, genialna kurtyzana. No, no, pan może zdemoralizować kobietę nawskróś!
Około północy zapukał ktoś do mego okna. Wstałem i otworzywszy okno, oniemiałem ze zdziwienia. Na dworze stała, odziana w futro... Wenus.
— Opowiadaniami swojemi podniecił mnie pan do tego stopnia, że absolutnie zasnąć nie mogę — mówiła do mnie szeptem — niechże więc pan przyjdzie do mnie i dotrzymuje mi towarzystwa, bo naprawdę obawiam się o siebie.
— Z całą przyjemnością zastosuję się do życzenia pani.
Zastałem Wandę dygocącą przy kominku na którym roznieciła ogień.
— Zimne są noce w górach — ozwała się — aczkolwiek nie będzie to dla pana przyjemne, nie mogę się pozbyć futra tak długo, dopóki się w pokoju nie ociepli.
— Ej, filut z pani... Przecie pani wie... — wybąknąwszy to, ucałowałem z całych sił nadobną przyjaciółkę.
— Naturalnie, że wiem, ale — skąd u pana to zamiłowanie do futra?
— To u mnie już wrodzone. Już w dzieciństwie zdradzałem upodobanie do tego rodzaju przedmiotu. Futro zresztą wywiera na osobach nerwowych wrażenie bardzo silne, co zresztą jest zupełnie naturalne. Jest to wdzięk, któremu trudno się oprzeć. Nauka nowych czasów wykazała pewną ścisłą pokrewność między ciepłem a elektrycznością, jak niemniej analogię ich działania na organizm człowieka.
Tak naprzykład w strefie gorącej ludzie są ogromnie namiętni, z drugiej strony stwierdzono, że sierść zwierząt z rodziny kotów zdolna jest wywoływać iskry elekryczne. Tem się też tłumaczy szczególne zamiłowanie do kotów
