wielokrotną liczb n1, n2 .... nm, to można napisać
gdzie ν1, ν2, . . ., νm są liczbami całkowitemi; będzie zatém
skutkiem czego a przyjmuje postać
Na téj podstawie wykonywamy dodawanie i odejmowanie liczb ułamkowych o dowolnych mianownikach.
Mnożenie liczb ułamkowych winno czynić zadość prawidłom mnożenia liczb całkowitych i dla tego będzie
ponieważ zaś
przeto:
m n (εm εn) | = | (m εm) . (n εn) = m n εm m, |
εm εn | = | εm m, |
p εm . q εn | = | p q εm n. |
Wzory te wystarczają do znalezienia iloczynu jakichkolwiek liczb ułamkowych.
Iloraz dwóch liczb ułamkowych otrzymujemy za pomocą prawidła
które stwierdzić możemy, mnożąc obie strony przez q εn, przez co otrzymujemy po jednéj i drugiéj stronie iloczyn p εm.
Jeżeli εn zastąpimy przez 1/n, m εn przez m/n, otrzymamy wszystkie wzory działań nad ułamkami w postaci zwykłéj.
Kronecker[1] dla ominięcia pojęcia liczb ułamkowych, zastępuje czynnik 1/m formą nieoznaczoną xm a równość — kongruencyą. [O kongruencyach mówimy w części II]. Prawidła działań nad ułamkami, a mianowicie prawidło dodawania i odejmowania
- ↑ Kronecker, Ueber den Zahlbegriff, [l. c. str. 346].