Jako jeden z głównych aktorów sławnego romantycznego dramatu, który się odegrał w Flamarande, mogę z wszelkiemi szczegółami opowiedzieć jego dzieje. Miały one w swoim czasie wiele rozgłosu, jednak nikomu z prawdziwej nie są znane strony. Jestem właśnie w wieku, w którym zwykliśmy się sądzić bezstronnie. Powiem więc wszystko, co o zachowaniu się mojem w tej dziwnej przygodzie powiedzieć można, bez względu, czy dobrem to było czy złem. Mam obecnie lat siedemdziesiąt, a przed dziesięciu, laty porzuciłem służbę u rodziny Flamarande. Żyję z renty, a chociaż nie jestem bogatym, na niczem mi jednak nie zbywa. Mam więc czas wolny, chętnie go poświęcam opisaniu nie całego mojego życia, ale dwudziestu lat spędzonych na usługach tej rodziny.
W roku 1840 przyjąłem służbę pokojowca u pana hrabiego Alberta de Flamarande. Ludzie dzisiejsi nie łatwo sobie wyrobić mogą prawdziwe wyobrażenie o stanowisku takiego pokojowca przy dawnych rodzinach, a prawdę powiedziawszy, jestem zapewne ostatnim przedstawicielem tego typu. Ojciec mój piastował z godnością ten urząd w jednym z domów książęcych. Gdy rewolucja wybuchła, a państwo jego wyemigrowali, został pośrednikiem do załatwiania różnych interesów i udało mu się za pomocą wrodzonego swego sprytu zebrać mały mająteczek. Był to
