to zajmuje. Ależ te tumuli były przecież pomniki rzymskie?
— Czyli gallicko-rzymskie, i gdyby je tylko z dawaniejszych czasów znaleźć można było, zamiast prostych ozdób wydobyto by wtedy.....
— Otóż, księże proboszczu, przyznaj się, że i ty sam wierzysz w te skarby!
— Mógłbym w nie wierzyć, — odrzekł proboszcz z uśmiechem, — nie żądając jeszcze przywłaszczyć je sobie, i życzę z serca, aby się znalazły na waszéj ziemi, a nie w moim ogrodzie, gdzie jednakowo nie szukając za niczém tylko sadząc sałatę, znalazłem wiele monet rzymskich, które może w dowód szacunku odemnie przyjąć raczysz.
— O nie chcę cię ich pozbawić, księże proboszczu, — odrzekł młody baron; — lubo bardzo ciekawy jestem je zobaczyć.
Proboszcz wysunął szufladę swojego starego dębowego stolika, i wyjął z pośrodku starego żelaziwa, popsutych kluczy, pogiętych goździ i innych podobnych szczątków bez wartości, których zbiór okazywał zwyczaj zbytniéj oszczędności ubóstwa, kilka starych monet z czasów Antonina pobożnego, Galliusza, Agrippiny i Filipa Araba, które się szczególnie dobrze przechowane i w obfitości w ziemiach naszych środkowéj Francyi znajdują.
Podczas, gdy nasi dwaj miłośnicy starożytności ciekawie te monety badali, burza na dworze na nowo z całą gwałtownością wybuchła. Jedyne drzewo miasta Toull uginało się i skrzypiało chłostane wichrem, a grad się
Strona:PL Sand - Joanna.djvu/105
Ta strona została uwierzytelniona.
99
