Strona:PL Sand - Joanna.djvu/91

85

---

 — Nie? przecież twoja ciotka nie wart tego, co matka!
 — To prawda. Ale cóż robić, jednak to moja ciotka. I nudziła by się tak sama.
 — Ależ ona i tak cię nié może widzieć, kiedy po całych dniach w polu siedzisz?
 — Zawsze się choć wieczór człowiek widzi razem. Wieczerza się razem.
 — I każdego wieczora tak się będzie z tobą obchodzić, jak dzisiaj.
 — Już ja się do tego przyzwyczaiła, mój paniczu chrzestny, i nie gniewam się na nią.
 — A gdyby téż ona miała z tobą złe zamiary, Joasiu?
 — Jak to, mój chrzestny paniczu?
 — O mówię ci, że twoja ciotka jest to bardzo zła kobiéta......
 — Panicz się zapewnie myli. Jest ona troszkę żywa, ale téż i nic więcéj.
 — Tobie więc bardzo o to chodzi Joasiu, abyś z nią została?
 — Bo to tak wypada, mój chrzestny paniczu!
 — A gdyby cię z domu wypędziła?
 — Dom należy do mnie; a potém ona tego nigdy nie zrobi.
 — A gdyby z tobą mieszkać nie chciała?
 — A jużcić bym jéj zmusić nié mogła żeby została; ale dla czegóż by miała odchodzić, kiedy się jej w niczém nie sprzeciwię.
 — Mogą się nadarzyć jednak podobne okoliczności,