temuż sofiście (zob. Pindara fr. 131 u Bergka: σώμα μέν πάντων έπεται θανάτω περισθενεί, ζωόν δ έτι λείπεται αίώνος είδωλον τό γάρ έστι μόνον έκ θεών εύδει δέ πρασσόντων μελέων, άτάρ εύδόντεσσιν έν πολλοίς όνείροις δείκνυσι τερπνών έφέρποισαν χαλεπών τε κρίσιν). Zastrzedz się jednakowoż należy z platońskim Sokratesem, że tylko pod tym warunkiem uznawać wolno tego rodzaju wiedzę, εί τις περί τών τοιούτων σοφός έστι (Plat. Apolog. 19c), a takiego warunku sofista Antyfont naszem zdaniem nie spełnił.
πομπή, czyteż był powtórzeniem tylko rozmyślań jego na jawie. Uzmysłowienie różnicy dwojakich snów (όνειροι άμήχανοι άκριτόμυθοι), z których jedne έλεφαίρονται έπε’ άχράαντα φέροντες, drugie zaś έτυμα κραίνουσι, znachodzi się już w Odyssei (XIX, 560 — 567; por. Verg. Aen. VI, 893 — 896).
