Strona:PL Sewer - Bajecznie kolorowa.djvu/051

paletę, farby, umieszał i malował szybko, znacząc postać dziewczęcia. Odsunął się od płótna, patrzył i znowu do niego wracał.
 Zaciekawione gospodynie wyszły z chat, przypatrując się zdaleka. Nie śmiały zbliżyć się do panicza, co Jagę maluje na Świętą Panienkę, lecz były zgorszone tą śmiałością.
 — Z wiejskiej dziewczyny brać takie podobieństwo — to przecie grzech.
 — A jeżeli biskup pozwolił?...
 — Zawsze grzech — powtarzały surowsze i starsze kobiety, gniewne, że której z ich córek nie wziął, jeno taką, co nie ma całego majątku więcej nad mórg, gdy każda z ich córek będzie mieć przynajmniej po pięć.
 — Ale Jaguś najurodziwsza z całych Bronowie, wielkich i małych!. ..
 — Chuda, czarna, ślepie, jak smoła...
 — Gadajcie zdrowi! ona cała dyszy urodą i urokami. Rzuciła je w Krakowie na ślicznego panicza i aż go tu za sobą przywiodła.
 — A jak ci się wystroiła, kosy założyła na ramiona, kryza u koszuli, gorset, co go ino na Wielkanoc kładzie, i leży se, jak pani.
 — A może ona i zostanie panią?!., wszystko w ręku Boga!...
 — No, no, my już wiemy, na czem się to państwo skończy.
 Kumy zazdrosne wróciły do chat, a kumy, przychylne rodzinie Czepców, zostały, patrząc z lubością na młodą parę.
 — On, jakby jakie książątko, ino mu pióra orle przypiąć, a ona, jakby królewna zaczarowana, w wiejską dziewczynę.
 Odeszły, w głowach ich zaczęły się roić legendy.
 Praca szła — królewicz malował — zaczarowana