Strona:PL Sewer - Bajecznie kolorowa.djvu/111

dziewczęciem, z wiosną szesnastu lat, z jej miłością, z kwiatem młodych, świeżych uczuć, z jej szczerością i prostotą, z jej otoczeniem, pejzażem, naturą, z zapachem kwiatów na łące i zapachem jej młodości, z jej kolorytem opalonej twarzy i czarnemi głębiami w oczach. Czy ja się ożenię, a co mnie to obchodzi? Patrzę na nią, tkwiącą w pejzażu, patrzą na nią wśród jasnego słońca na niebieskiem niebie i słucham szczebiotu rajskich ptaków — i basta!..
 Konie stanęły na drodze, Edzio wyskoczył i przybiegł do Wacka.
 — Księżna zachwycona twoją miłością, Antek opowiedział szczegóły bardzo zabawnie.
 — Kawały — przerwał Wacek.
 — Niech bądą „kawały“ — są wyborne. Mówią koledzy, że śliczna. Księżna pragnie ją zobaczyć.
 — To i ty pewno będziesz się Jagusią zachwycał.
 — Niezawodnie.
 Podał mu rękę, poszli wolno razem. Wacek jeszcze chromał. Uprząż wspaniała, wykładana pozłoconym bronzem, na koźle woźnica i lokaj w liberji, konie piękne, powozik wykwintny. Wacek się zdziwił i był rad. Wsiedli.
 — Czy nie robi na tobie w tej chwili wrażenia, że Kirkor jedzie szukać żony, mostek się łamie, zajeżdża do wody.
 — Jagusia — Aliną — rzekł Edzio.
 — A ty?
 — Jabym poszedł w noc księżycową szukać Goplany...
 — A możebyś wkońcu został i kochankiem Balladyny, lecz nie pierwej, aż Balladyna zostałaby hrabiną Kirkorową, królującą na zamku. Na córką wdowy nie spojrzałbyś.
 — A mianowicie wtedy, gdy była kochanką Grabca.