Strona:PL Shakespeare - Otello tłum. Paszkowski.djvu/25

Przychylne ucho skłonić do mych życzeń,
I przywilejem łaskawego słowa
Wesprzeć je.
Doża. Czego żądasz, Desdemono?
Desdemona. Że kocham tego murzyna i żyję
Dla niego tylko, niech o tem gwałtowna
Przemiana losu mojego obwieści
Całemu światu; serce me zarówno
Jest przywiązane do jego osoby
Jak i do jego urzędu. Jam w duszy
Mego Otella jego twarz ujrzała,
I jego sławie, jego bohaterstwu
Duszę i przyszłość poświęciła moją.
Gdybym tu przeto pozostała, nakształt
Wegetującej w pokoju monady,
Gdy on na wojnę pójdzie, w takim razie
Ogołoconąbym została z tego,
Co mi go głównie uczyniło drogim,
I przez ten rozdział byłabym skazaną
Na tymczasowy byt nader dotkliwy;
Pozwólcie mi więc udać się z nim razem.
Otello. Uczyńcie zadość jej chęciom, dostojni
Senatorowie, zostawcie jej wolność.
Niebo mi świadkiem, że nie proszę o to
Dla dogodzenia podniebienia żądzy,
Ni za podnietą krwi, która już we mnie
Przestała kipieć z młodzieńczym zapałem;
Ale jedynie tylko przez uprzejmą
Powolność dla niej. I niech Pan Bóg broni
Mych miłościwych panów od myślenia,
Że poruczonej mi tak ważnej sprawy
Zaniedbam, skoro ona będzie ze mną.
Nie; jeśli płoche igraszki Amora
Gnuśną ciężkością owładną i stępią
Władz mych działalność tak, że skutkiem tego
Cel mej wyprawy narażony będzie