Strona:PL Shakespeare - Otello tłum. Paszkowski.djvu/60

Albo posilnych używał pokarmów;
Słowem, ażebyś miał troskliwą pieczę
O sobie samym. Mam li prośbę, która
Wyłącznie stawia miłość twą na próbę,
Trzebaż, ażeby ta była ważoną
Tak skrupulatnie, i aby jej przedmiot
Spotykał takie trudności?
Otello. Niczego
Ci nie odmawiam; tymczasem zrób dla mnie
To tylko, abym sam został na chwilę.
Desdemona. Miałażbym tego odmówić? nie, panie;
Bądź zdrów.
Otello. Bądź zdrowa, moja Desdemono;
Zaraz do ciebie przyjdę.
Desdemona. Pójdź, Emilio.
Niech się fantazyi twojej zadość stanie;
Jakabądź ona, jestem ci posłuszną. Wychodzi z Emilią.
Otello. Lube stworzenie! Wieczna kaźń mej duszy,
Jeśli nie kocham cię! Gdybym poprzestał,
Światby się zmienił w chaos.
Jago. Z przeproszeniem,
Łaskawy panie.
Otello. Mów, kochany Jago.
Jago. Czy Kassyo wiedział o twojej miłości,
Gdyś o małżonkę swoją się ubiegał?
Otello. Od pierwszej chwili do ostatniej; na co
To zapytanie?
Jago. Ot tak, przez ciekawość;
Nic złego zresztą.
Otello. Skąd ci ta ciekawość?
Jago. Nie przeszło mi przez głowę, że się znał z nią.
Otello. O tak, i często bywał pośrednikiem
Pomiędzy nami.
Jago. Doprawdy!
Otello. Doprawdy!
To cóż? doprawdy. Co w tem upatrujesz?
Nie jest uczciwy?