ogłaszał stale (od r. 1861) w programie wykładów: ocena wypracowań pisemnych studentów (Beurteilung der schriftlichen Arbeiten).
Studenci, o ile można wnosić z nielicznych aktów, odnosili się do swoich profesorów na ogół z szacunkiem, uwielbiali Hanna, podziwiali pracę Kergla, lecz nie lubili i obawiali się surowego Linkera i pokpiwali sobie czasem z Wróbla. Jeśli wolno wydać ogólny sąd na podstawie zachowanych prac i katalogów, nie podobna odmówić ówczesnym studentom zapału i sumienności. W archiwum uniwersyteckim zachowało się wiele dziesiątek prac seminaryjnych od r. 1853 począwszy. U Kergla oddano 77 prac u Linkera 33. Prace to niewielkie, najczęściej kilka lub kilkanaście
stron liczące (zgodnie zresztą z ówczesnym duchem panującym w filologii klas.) tyczyły się krytyki tekstu i autentyczności pewnych miejsc — nierzadko jednak oddawano prace historyczno¬literackie i językowo-gramatyczne.
Oto tytuły niektórych prac, z których najwcześniejsze pochodzą[1] z r. 1853: (tematy wzięte u prof. Kergla; oddaje student Stanisław Sobieski) Horatii Flacci c. 8 libri III; Caput 28 libri I Ciceronis De officiis; Horatii Flacci Sat. I 1, 24; De Horatii Salka I 1, 29—I 88—01 — (jedną z ostatnich prac pisze w r. 1871 Franciszek Pawłowicz) Difficilioris cuiusdam loci Anabasis Xenophonteaę dilucidatio — (u prof. Linkera; oddaje Emilian Ogonowski w r. 1862) Quatenus Sallustius in scribenda historia, quae Catilinae coniurationem continet, Ciceronis Catilinarias orationes respexerit ex iisque necessarias aliquas notitias hauserit — (u prof. Linkera; oddaje Eugeniusz Żelechowski) De ratione et usu participiorum, quae in I—II—III libro commentariorum Caesaris de Bello Gallico inveniuntur. Niektórzy studenci ówcześni okazywali bardzo wielką pilność i pisali w czasie studiów 6 względnie 7 prac: tak np. Garlicki Tomasz, Branik Jan, Samiolewicz Zygmunt, Próchnicki Franciszek — dwa ostatnie nazwiska znane i cenione powszechnie na tutejszym terenie.
Ilość studentów w pierwszym roku istnienia uniwersytetu józefińskiego wynosiła 77, potem wzrosła do 800 i więcej; w drugim okresie na filozofii było kilkudziesięciu. Na seminarium uczęszczało około 20—30 osób.
- ↑ Powtórzę, że dla uzyskania stopnia doktora filozofii zdawano wówczas trzy rygoroza: z historii i filologii, filozofii teoretycznej i praktycznej, oraz z matematyki i fizyki.
