Ćwikliński i pierwszą prelekcję ma również[1] o starożytnościach greckich, Węclewski wykłada historię literatury rzymskiej, gramatykę i historię języka łacińskiego, metrykę rzymską, starożytności publiczne i prywatne rzymskie, historię filologii, historię satyry, historię opisowej, lirycznej i dydaktycznej poezji rzymskiej za czasów cesarstwa, historię prozy rzymskiej w czasach cesarstwa, o języku i metryce epików rzymskich, nadto objaśnia satyry, listy i pieśni Horacego, Tacyta Roczniki, elegie Tibulla; a w seminarium interpretuje Kwintyliana, (ks. I i X), Plauta Menaechmi, Horacego Ars poetica, Liwiusza ks. XLIV, Cycerona De oratore ks. I, Mowy przeciw Werresowi, Propercjusza elegie, Terencjusza Adelphi, satyry Juwenalisa, Tacyta dialogus, Annales ks. I—II, w proseminarium zaś (od r. 1879/80) Liwiusza ks. XXIV, XXIII, XI, XXV, IV, V, Tacyta żywot Agrykoli, Historiae ks. I, Annales ks. IV; nadto w seminariach stale ocenia prace studentów a w proseminariach prowadzi ćwiczenia pisemne i ustne w języku łacińskim[2]. Węclewski nie tworzy tzw. cyklów wykładów i rzadko się powtarza, bo dopiero w siódmym roku (r. 1882/3)
- ↑ Jak i Węclewski we Lwowie.
- ↑ Ma 7 względnie 9 godzin tygodniowo wykładów i ćwiczeń. W wykazie (zresztą niezupełnym) prac seminaryjnych, które się zachowały w Archiwum U. J. Κ., znajdujemy nast. nazwiska studentów i tytuły prac, które korygował Węclewski: r. 1873 (?) Bronisław Grzanowski, Argumentum orationis Ciceronis pro Milone; Franciszek Terlikowski, O Anabazie Ksenofonta i De usu participii Horatiano; r. 1874. Roman Palmstein, Quae Ciceronis cum Pompeio amicitiae coniunctionisque necessitas fuerit; r. 1875. Aleksander Brückner, Graeci genetivi comparationis syntaxis Sallustiana Part. I—II; r. 1876. Franciszek Kandefer, Animadversiones in Iuliani Dolnicii disputationem quae inscr. Quomodo Seianus... (więc recenzja); r. 1877. Jan Franko, De Luciano et eius aequali aetate; r. 1879/80. Eliasz Kokorudz, Oratio Demosthenis de corona Part. I—III; Korneli, Juliusz Heck, De satira Romana eiusque auctoribus praecipuis; Quibus temporibus quoque deinceps ordine Vergilius eclogas composuerit; Argumentum Ciceronis orationum q. inscr. In Verrem; r. 1883. Piotr Bieńkowski, De Q. Horati Flacci Oda I 28; Describitur bellum a Vercingetorige motum et gestum secundum Caesarem; r. 1886. Witołd Barewicz, Quantum orationes M. Aemilii Lepidi consulis et L. Marci Philippi, quae nobis in C. Sallusti Crispi Historiarum fragmentis asservatae sint, cum rebus a. DCLXXVI U. C. gestis cohaereant, ostenditur; r. 1887(?) Franciszek Krček, Życie Lukiana na podstawie jego dzieł; Ludwik Petryński, Argumentum comoediae Plautinae q. inscr. Miles gloriosus; (bez daty) Jan Tralka, Argumentum Ciceronis orationis pro lege Manilia; Pauca de dialogo, qui de Oratoribus inscribitur; Franciszek Żmudziński, Demosthenis de corona oratio.
