skali[1]: Tomasz Garlicki (napisał dysertację pt. De Sebastiani Acerni Victoria deorum, 1887), Michał Jezienicki (De Ioannis Visliciensis vita, ingenio, scriptis, 1884) i Józef Ogórek (Wann hat Cicero die beiden ersten Catilinarischen Reden gehalten; Horati Carmen I 28 ad dialogi similitudines revocari non posse demonstratur; De Socrate marito patreque familias, 1885).
Twardy dla siebie i sumienny, przeciwnik dyletantyzmu i wyznawca gruntowności, pracowity i świadomy celu i posłannictwa w latach walki i nawrotu do filologii klasycznej[2] — cieszył się Zygmunt Węclewski największym szacunkiem wśród całego społeczeństwa z pod trzech zaborów[3]. Pięćdziesiąt lat temu[4] pożegnał na zawsze czcigodnego profesora jego kolega na katedrze, Ludwik Ćwikliński i słusznie podkreślił, że „jednym piórem, sam jeden stworzył on tyle, ile wielu innych razem nie zdziałało”. „Niezatartymi głoskami — zakończył swą mowę Wielkopolanin[5] — wyryłeś swe imię na kartach historii naszego szkolnictwa i piśmiennictwa; na całym obszarze ziem dawnej Polski wspominają cię w tej chwili z uznaniem i wspominać będą często przez długie lata“.
Takie znaczenie ma Zygmunt Węclewski dla polskiej nauki; Lwów czcząc pamięć swego uczonego, przywraca mu w pełni te zasługi, które historia filologii klasycznej w Polsce jasną wymową faktów mu przyznaje.
1. Słownik łacińsko-polski do autorów klasycznych, zwykle po gimnazjach czytywanych, Poznań, 4°, str. VI, 499.
2. De rebus Epidauriorum, Poznań (Program Król. Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu za rok szk. 1853/54), 4°, str. 26.
- ↑ Por. Protocollum Fac. Phil. pro exam. rigor.
- ↑ Przeciwko filologii klasycznej wystąpił bardzo ostro, zasłużony zresztą bardzo Michał Wiszniewski w I-ym tomie Historii Literatury. Odpowiedział mu Antoni Małecki w książce pt. Prelekcje o filologii klasycznej i jej encyklopedii..., Kraków 1851, str. 4 nn.
- ↑ Dość dziwnie uderzyć musi, że ówczesne Muzeum zamieściło tylko krótką wzmiankę o działalności naukowej Węclewskiego (por. r. III. 1887, Lwów, str. 610).
- ↑ Węclewski zmarł 14. VIII. 1887 r.; pogrzeb odbył się 19. VIII. t. r.
- ↑ Por. Gazeta Lwowska z 24. VIII. 1887 r.
