Strona:PL Smolka O zaginionej tragedyi Owidyusza.pdf/26

uznaje prawie wpływu Eurypidesa na Owidyusza odnośnie do „Medei“. Mnie jego twierdzenie nie wydaje się prawdopodobnem. Dziwnemby było przypuścić, by poeta, który tak studyował literaturę grecka, jak Owidyusz, który wziął się do opracowania mitu greckiego, który we wszystkich prawie swych dziełach korzystał z pierwowzorów greckich przy pisaniu tragedyi nie wzorował się i nie ulegał reminiscencyom z tragedyi tak znakomitego swego wzoru jak Eurypides. Wszak modyfikacye w micie o Medei, za któremi niewątpliwie poszedł Owidyusz, wprowadził pierwszy Eurypides.
 I tak Gruppe w cytowanem dziele wykazuje stanowczo, że np. zamordowanie dzieci przez Medeę było śmiałą innowacyą w prowadzoną do mitu dopiero przez Eurypidesa. Choćby zaś Owidyusz tego właśnie co dopiero wspomnianego szczegółu z tragedyi Eurypidesa do swojej tragedyi nie przejął, to nie może to być jeszcze dowodem, że Owidyusz nie pozostawał pod wpływem Eurypidesa. Zważmy bowiem, że zapowiedź zamordowania dzieci słyszymy zarówno na końcu heroidy XII. jak i najprawdopodobniej w fragmencie I. Choć więc samego czynu niema, ale jest zapowiedź czynu. Zresztą w wielu innych szczegółach widoczne jest naśladowanie Eurypidesowej Medei w liście XII. Twierdzenie nasze, że Owidyusz pozostawał pod wpływem tragedyi Eurypidesa, okaże się tem prawdopodobniejszem, jeżeli weźmiemy pod uwagę okoliczność, iż tragedya jego pisaną była w pierwszym okresie jego twórczości, a więc w epoce, kiedy poeta każdy szuka jeszcze wzorów do naśladowania, nim powoli wyrobi się na samodzielnego poetę. Osobliwie da się to stwierdzić na poetach rzymskich.
 4. Wyżej pisaliśmy, że trzeciem źródłem naszych wiadomości o tragedyi „Medei“ jest zachowana tragedya Seneki syna pod tym samym tytułem.
 Owóż nie ulega wątpliwości, że w czasach, w których Seneka pisał swą „Medeę“ — była popularną obok Eurypidesowej także Owidyuszowa „Medea“. Że Seneka pisząc swą „Medeę“ pozostawał pod silnym wpływem Owidyusza, to nie może ulegać najmniejszej wątpliwości, skoro słyszymy, że Seneka był wielbicielem talentu poetyckiego Owidyusza, że nazywał go: „poëtarum ingeniosissimus“; gramatyk zaś Pry-