Lecz poszlij kogo na wieś bez odwłoki,
By nam sprowadził owego pasterza.
Dobrze; więc skłońmy ku domowi kroki.
Zrobię co tylko ku twej uldze zmierza.
Niech wspiera dola
Tego, co w czynie i słowie
Czcią otacza święte prawa,
Które nadali bogowie!
Olimp ich źródła dziedziną —
Nie ludzie je utworzyli —
I w ostatniej świata chwili
W zapomnieniu nie zaginą,
Bo ich rodzic niezaprzeczny
Jest bóg potężny i wieczny.
Władzców buta krzywdę rodzi.
Król syt dostatków i siły,
Gdy go ich skutki olśniły,
Często zbyt górno ugodzi.
Lecz chcąc cofnąć wolę zdrożną,
Usłyszeć może — zapóźno!
Ja korne modły zanoszę
I o to dziś niebios proszę,
Co może być miastu błogiem,
Bo chcę zawdy trzymać z bogiem.
Gdy kto przez czyny lub słowa
Czci dla bogów nie zachowa,
Lub świętą słuszność przełamie:
