Str. 134, ust. 4. O Weiningerze, autorze głośnej w owych czasach książki „Płeć i charakter“ zamierzał Brzozowski pisać studyum dla wydawnictwa „Literatura i sztuka“ (nakładem p. Hasklera) w Stanisławowie. Wspominał o tem w jednym z listów w maju 1910 r. napomykając i o samym autorze, którego dzieło, dość krytycznie się o niem wyrażając, wówczas byłem zmuszony tłumaczyć:
Str. 137, ust. 1. Bazarow, bohater powieści Turgieniewa Ojcowie i dzieci“.
Str. 140. Qui facit veritatem. Fragment cytaty z Ewang. św. Jana, rozdz. 3. wers. 21. Qui facit veritatem, venit ad lucem — Kto czyni prawdę, idzie do światłości, aby się pokazały uczynki jego, iż w Bogu uczynione są.
Str. 141, ust. 1. Paul Louis Courier de Méré, pisarz i publicysta francuski (1772—1825), słynny z pamfletów politycznych, wymierzonych przeciwko dworowi, szlachcie i duchowieństwu w epoce restauracyi Burbonów, zapalony miłośnik hellenizmu, niesforny poprzednio oficer armii napoleońskiej. — Brzozowskiemu znany był, zdaje się, tylko pośrednio z lektury Sainte-Beuve’a, który pisał o nim w Causeries du Lundi (tom 6. ed. Garnier-Frères), skąd także powziął był Brzozowski wiadomość o Armand Carrelu, wydawcy czterotomowych pism Couriera (1834). Patrz przypis do str. 21. — Jednotomowy wybór pism Couriera, wystarczający do zapoznania się z tym publicystą wydał Charles Simond w bibliotece „Les prosateurs illustres français et etrangers“. (Paris. Louis Michaud).
Str. 143, ust. 3. „Kroniki dramatyczne, Rozbiory, — Napoleonidzi, r. 31—63, to mogłoby być moje dzieło“. Od roku mniejwięcej
