Istnienie jest jedno i tożsame jest ze sobą. Pojęcie Istnienia implikuje wielość, bez której jedno istnienie byłoby Nicością Absolutną. Wielość Istnień Poszczególnych jest zasadniczem prawem istnienia. Z powodu dwoistości nieskończonej formy swojej, jako Czasu i Przestrzeni, Istnienie jest dwoiste i każde Istnienie Poszczególne również musi być dwoistem; jest ono samo dla siebie jako trwanie i rosciągłość, które to pojęcia są pierwszemi abstrakcjami od bezpośredniego przeżywania, w którem Istnienie Poszczególne stanowi jedność tych dwóch swoich elementów.
Wielością Istnienia Poszczególnego jest wielość jakości, ich następstwo w trwaniu i współczesność w rzczywistej jego przestrzeni, od której abstrakcjami są: objektywna przestrzeń fizyka przy wyeliminowaniu w granicy trwania samego dla siebie i przy założeniu abstrakcyjnego Czasu i abstrakcyjna przestrzeń geometry. Tożsamość Istnienia Poszczególnego, jako trwanie, implikuje jego ciągłość i możliwość pojawiania się w trwaniu jakości byłych. O ile jakości nie mają określonego miejsca w byłem trwaniu i byłej rzeczywistej przestrzeni, będziemy je nazywać jakościami abstrakcyjnemi albo oderwanemi.
Stałe, tożsame ze sobą następstwa takich jakości, odpowiadające jakościom rzeczywistym, byłym, lub obecnym, lub poderwanym, albo stałym następstwom takowych, nazywamy pojęciami; w pierwszym przypadku porcepcyjnemi, w drugim empirycznemi. Pojęcie „czerwonego“ będzie percepcyjnem; pojęcie „ja“, lub jakiegokolwiek przedmiotu, empirycznem. Z chwilą, kiedy założymy pojawiane się jakości oderwanych w trwaniu samem dla siebie, a musimy założyć je dla każdego Istnienia poszcze-
Strona:PL Stanisław Ignacy Witkiewicz-Nowe formy w malarstwie.djvu/006
Ta strona została przepisana.
