Ta strona została skorygowana.
d) niemożności zastosowania do siebie pojęć początku i końca,
e) jednowymiarowości i jednokierunkowości w Czasie i trójwymiarowości w Przestrzeni,
f) własnej swej tożsamości, którą nazywam Tożsamością Faktyczną Ogólną,
g) pojęcie „granicy“, w zastosowaniu do jego podzielności, t. zn. że musimy je przyjąć w „granicy“ za nieskończenie podzielne, ponieważ aktualna podzielność nieskończona implikowałaby jedność absolutną, czyli Nicość,
h) pojęcie jedności w granicy każdego (IP) z całością Istnienia. Jedność ta nie może być bezpośrednio[1] dana dla (IP) z powodu jego ograniczoności. Musi być jednak przyjęta, jeśli rozpatrujemy całość Istnienia w jego jedynej Formie. Określenie bliższe jak można jedynie tę jedność pojmować, będzie możliwe dopiero później. Nazywam ją Transcendentną Jednością Istnienia,
i) pojęcia sprzężone: jedności w wielości i wielości w jedności — sprzeczne, ale sprowadzalne do pojęć: całości i części których dostarcza nam pogląd życiowy i logika — i pojęcie sprzeczności, które nazywam pojęciem Sprzeczności Inicjalnej Istnienia Sprowadzalnej.
Twierdzenie 11. Pojęcie (IP) implikuje w związku z tem, że (IP) jest ograniczeniem Formy Istnienia pojęcia następujące:
a) swojej jedności i jedyności jako samego dla siebie, na mocy jednokierunkowości i jednowymiarowości Czasu, jak również swojej ciągłości i czasowo przestrzennej dwoistości,
- ↑ Pojęcia „bezpośrednio“ używam narazie w tem znaczeniu, co „dla (IP) samego dla siebie jako takiego“.
