zanie zerwanej tradycyi, wytworzenie warunków dla kontynuacyi autentycznej sztuki.
Rolą organizacyi jest również podanie całokształtu środków technicznych odpowiednich do każdego materyału. Osobniki, mające mniej zdolności w kierunku samoistnej twórczości, a więcej skłonności dydaktycznych, mogą, posiadłszy cały zasób wiedzy technicznej, stać się twórcami nowych szkół tegosamego typu.
W ten sposób, organizacya taka może rosnąć nieograniczenie, wypierając gdzie pieprz rośnie fabryczną tandetę, od której widoku mdło się już robi nawet ludziom nie wyspecyalizowanym w tak zwanym „dobrym smaku“. Jest to coś podobnego do syndykatów robotniczych, mających nie ograniczoną możność rozwoju.
Z chwilą kiedy zostaną już stworzone pewne wzory produkcya może się stać automatyczną, może być wciągnięty w pracę przemysł fabryczny, przez co może nastąpić reprodukcya maszynowa według okazów pracy ręcznej. Eliminując ujemność z porównania, możemy porównać organizacyę taką do wysypki, której drobne punkciki zlewają się w większe i coraz większe plamy, pokrywając coraz szersze przestrzenie zdrowej skóry. „Jest to taka cholera, której nic się nie oprze“, jak powiedział kiedyś sam Antoni Buszek.
Analogiczne objawy mamy u nas w sztuce ludowej, której dzieła przypominają sztukę dawną,
Strona:PL Stanisław Ignacy Witkiewicz-Szkice estetyczne.djvu/131
Ta strona została uwierzytelniona.