Strona:PL Stanisław Przybyszewski-Mocny człowiek 187.jpeg

 — To wszystkoś ty zrobił. — Spojrzał nagle w stronę stołu Bieleckiego i spochmurniał.
 — Skąd się ta pani tam wzięła?
 — Jaka pani?
 — No, ta Karska?
 — Była tu w kawiarni, siedziała sama, więc poprosiłem ją do naszego stołu.
 — To nie dobre towarzystwo dla panny Łucyi — mruknął niechętnie.
 Bielecki roześmiał się.
 — Nie lubisz tej Karskiej — mniejsza o nią — tu o ciebie chodzi... Obrazy zabezpieczyłeś?
 — Zabezpieczyłem.
 — Na ile?
 — Dwadzieścia pięć tysięcy.
 — A to mieszkanie, o którem ci mówiłem, wynająłeś?
 — Wynająłem — malarz pracować tam nie może, ale na razie świetny skład na płótna.
 — No widzisz, doskonale się wszystko złożyło.
 — Z twoim gospodarzem też wszystko załatwione, a teraz szczęść Boże na twoją drogę! Kiedy jedziesz?
 — Za tydzień.
 — No to się jeszcze zobaczymy, a teraz wybacz, muszę wracać do gości. — A może się jednak do nas przysiędziesz?
 — Nie, nie — ja nie piję, ja — wybacz,