Strona:PL Stanisław Przybyszewski-Mocny człowiek 247.jpeg

raz, przy mnie więc nic ci się złego stać nie może.
 Uspokoiła się nagle i spojrzała na niego z wdzięcznością.
 — Nie bierz mi za złe — ocierała łzy z oczu — ale takie mnie dziwnie przykre uczucie ogarnęło, jakbym się dostała w miasto śmierci.
 — Sam nie wiedziałem, że Wenecya w nocy może takie przykre wrażenie zrobić.
 Pomógł jej się rozbierać.
 — Połóż się teraz, spocznij — jutro innemi oczyma będziesz na to miasto patrzyła.
 Całą ją rozebrał, położył do łóżka, zasunął szczelnie tiulowe firanki wokół łóżka.
 — Dlaczego to robisz?
 — Moskity!
 — A, prawda, mówiłeś mi, och! jakiś ty dobry — i w tej chwili usnęła Łusia kamiennym snem.
 Bielecki zgasił światło i chwilę patrzył w ciemną przestrzeń pokoju.
 Ogarnął go nagle jakiś bolesny, szarpiący wstyd.
 Przymrużył oczy, znowu je rozwarł, coraz szerzej same mu się roztwierały, tak, że uczuł w nich dotkliwy ból... Ujrzał nagle... och! co za przykre widzenie... Wyszedł kiedyś za miasto. Drogą, w kierunku miasta, prowadził