sów jego wyprawy 1839–1843. Tę odkrytą przez siebie część Antarktydy Scott mianuje Ziemią Króla Edwarda VII. Nie znalazłszy tam odpowiedniego miejsca na leże zimowe okrętu, Scott powraca do zundu Mac Murda, gdzie 10 lutego, obrawszy do godne miejsce, zatrzymuje się na postój zimowy. Przedewszystkiem były przedsięwzięte starania, aby jak najlepiej zabezpieczyć „Discovery“ przed uwięzieniem lodowem; następnie na wybrzeżu, zbudowane zostały składy i schroniska dla zwierząt, jednem słowem poczyniono staranne przygotowania do należytego spotkania surowej zimy. Skoro wszystko zostało skończone, zaczęły się mniejsze i większe wycieczki członków wyprawy, którzy podzielili się na kilka oddziałów w celach szczegółowego zbadania przyległych okolic.
Pierwsza największa wyprawa lądowa miała się odbyć na czele z kapitanem Scottem, w kierunku przylądka Crozier. Nieszczęśliwy jednak wypadek, wskutek którego Scott stłukł sobie kolano, zmusił go do pozostania na okręcie. Wzamian na czele wycieczki stanął porucznik Royds, który 4 marca wyruszył w drogę w towarzystwie Skeltona, Koettlitza, Barne‘a i 8-miu ludzi. Ponieważ tak wielki oddział uniemożliwiał
Strona:PL Stanisław Tomasz Nowakowski - Kapitan Scott.pdf/18
Ta strona została przepisana.
