Ta strona została uwierzytelniona.
KSIĄDZ.
Oddech zapiera jakaś tęga,
co się mi jęła tchu,
... kto jest ten winny! — ?
PUSTELNIK.
Kto?! — ty sam!!
..............
— Trza by pod Nieba błękit parny
dym wzbił się w słup ofiarny,
— by żywioł Ognia z Ziemi lęgły,
z niebieskim żarem stał się sprzęgły,
— ażby strop Słońcem przepalony
kir dymnych chmur przesłonił czarny.
— Sprządz
czarnorogich wołów czworo,
tymi, dwie sągi ciężkich kłód,
trza na dalekie wywieść pole
ugorne, puste,
skądby nie widać wsiowych chat.
KSIĄDZ.
Zamilcz przeklęty! —
PUSTELNIK.
Tyś przeklęty!
co klątwy piętno masz na czole!
KSIĄDZ.
Jakie?! — ?
PUSTELNIK.
Lęk.
KSIĄDZ.
Zamilcz, — grozo! —
Modły Bożego wskrzeszą ducha.
