Strona:PL Stanisław Wyspiański-Wesele 078.jpeg

SCENA 37. POETA, PANNA MŁODA.

POETA

panno młoda myślę sobie,

że, co zechcesz, to się stanie:

miłość płonie z lic,

PANNA MŁODA

jako, — jo nie umiem nic;

niby na moje zawołanie

POETA

na prośbę i rozkaz twój:

żeś to dzisiaj panna młoda,

jak jaśminy, jak jagoda

PANNA MŁODA

i o cóż się to rozchodzi,

że pon tylo się spodziwo

po mnie

POETA

ty dzisiaj jesteś szczęśliwą

panno młoda, — zaproś gości

tych, którym gdzie złe wciórności

dopiekają, — którym źle, —

których bieda, Piekło dręczy,

których duch się strachem męczy

a do wyzwoleństwa się rwie

PANNA MŁODA

i pocóż te z Piekła duchy

POETA

niechaj przyjdą na podsłuchy,

na Wesele, gdzie muzyka