Strona:PL Stanisław Wyspiański-Wesele 107.jpeg

Ta strona została uwierzytelniona.

SCENA 9. POETA, RYCERZ.

POETA

Otwarła się toń!

Upomina się o swoje Umarła.

Szumem, gwarnością, zawrotem

idzie ku nam z powrotem,

jakaś Przemoc wrotom grobu się wydarła,

oto słyszę, woła:

RYCERZ

daj dłoń!!

POETA

Puszczaj!

RYCERZ

ty mój!

POETA

Puszczaj!

RYCERZ

ty mój!!

POETA

żelazem owita ręka,

żelazem zakryta skroń

RYCERZ

Zbieraj się skrzydlaty ptaku,

nędzarzu, na koń, na koń,

przepadnie przekleństwo, męka!

POETA

Co mówisz, okropne widziadło,

na koń? — gdzie? — jak?

Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:PL_Stanisław_Wyspiański-Wesele_107.jpeg&oldid=1589612”