Strona:PL Stanisław Wyspiański - Wiersze, fragmenty dramatyczne, uwagi.djvu/121

Ta strona została przepisana.

potęga, moc, moc tworzenia:
zburzyć, w gruz wszystko, co było.
Wszystkie, wszystkie moje malowidła
zatrzeć, zedrzeć dłutami ze ścian.

FORNARINA

A to pewno w jakieś cudze sidła
ty się dałeś złapać?

RAPHAEL

Ja pan! pan!!
Spokój i miłość mnie zbrzydła.
O potęgo — potęgo!

FORNARINA

Uroki!
Ten cię stary urzekł.

RAPHAEL

Te proroki!
Zadumane, od wieków w zadumie. —
Rozumiesz?

FORNARINA

Nic nie rozumię,
Łamańce.

RAPHAEL

Czar!

FORNARINA

Czyjeś kroki...