Strona:PL Stanisław Wyspiański - Wiersze, fragmenty dramatyczne, uwagi.djvu/127

Ta strona została skorygowana.
MICHAŁ ANIOŁ

Zasłoniłeś się babą, — rycerzu?

RAPHAEL

Ot i ty swoje weź.

(rani w dłoń Michała Anioła)
MICHAŁ ANIOŁ

Skonasz w pacierzu!
Ha! —

RAPHAEL

Krew!

Zasłona w kaplicy rozsuwa się na całą szerokość arkady. Dworzanie wnoszą na krześle Juliusza papieża, tak jak to wymalowane na fresku: „Wypędzenie Heliodora ze świątyni“. Za nimi wchodzą kardynałowie; wśród nich Pompeo Colonna; dwór i Paris de Grassis i Francesco Maria della Rovere, książę Urbino, w białym stroju i mały Federigo Gonzaga.
JULIUSZ II DELLA ROVERE
(wznosi ręce wysoko ponad głowę i trzęsie dłońmi w gniewie)

Na Zewsa?! Przy moim boku,
z mieczami u wrót kaplicy?!

RAPHAEL

Ojcze!

JULIUSZ II DELLA ROVERE

Milcz.