Strona:PL Stanisław Wyspiański - Wiersze, fragmenty dramatyczne, uwagi.djvu/143

Ta strona została skorygowana.

lub słowem, które rzeknie, niepomna na ciebie.
Co rzecze, mnie natychmiast donieś. — Idzie. — Ona!

(do Korasmina)

Pójdź, przyjacielu wierny.


SCENA II.
ZAIRA, FATIMA, NIEWOLNIK.
ZAIRA

Któż mnie to przyzywa?
W tej męce, w której żyję, któż chce myśl mą dźwigać?
Bramy wszędy zamknione. — Czyżby się udało? —
Czy brat mój przyszedł do mnie, wiedziony przez Boga
tajemnemi przejściami? — — Niewolnik nieznany...

NIEWOLNIK

Oto pismo, — — a mojej zawierzysz wierności.

ZAIRA

Podaj.

FATIMA (ręce składa we trwodze)
ZAIRA (do Niewolnika)

Chcę z tobą mówić.

FATIMA (do Niewolnika)

Oddal się, bądź gotów.


SCENA III.
ZAIRA, FATIMA.
ZAIRA (przeczytawszy)

Czytaj pismo; — powiadaj, co ja mam uczynić?
Chciałabym słuchać, co brat mi rozkaże...