Strona:PL Stanisław Wyspiański - Wiersze, fragmenty dramatyczne, uwagi.djvu/235

 Rękopisy, które złożyły się na zbiór obecny, a należące do rodziny Poety, mają być złożone w Muzeum Narodowem w Krakowie, we formującym się Oddziale im. Stan. Wyspiańskiego. Tam powinno z czasem się skupić jak najwięcej pamiątek i wielostronnych utworów Wielkiego Artysty.
 Str. 7—19. Zawarte tu poezye powstały w Korabnikach pod Krakowem w jesieni 1888 i z początkiem 1889 r.; w marcu 1889 Poeta wyjechał zagranicę (do Wiednia i północnych Włoch).
 Str. 7. Wiersz ten był ogłoszony w miesięczniku „Krytyka“ (zesz. II. Cz. II. r. 1910).
 Str. 20. Jestto druga połowa listu, pisanego przez kończącego gimnazyum Poetę do jednego z ówczesnych kolegów, w którym się dopatrywał równej miary towarzysza wyprawy na Parnas; część pierwsza opuszczona, jako zawierająca krytykę osobistą. Ogłoszony był ten wiersz w „Krytyce“ (zesz. I. r. 1908).
 Str. 22. Po powrocie z Paryża (1896) Poeta niejednokrotnie szukał dla swych uczuć wyrazu w języku francuskim. Opracowawszy wówczas w języku polskim obszerne dzieło: „Wielkie Katedry francuskie“ (o Notre Dame paryskiej, o katedrach w Reims, Dijon, Chartres), poprzedził je obszerną dedykacyą wierszowaną w języku francuskim. Jeszcze niedawno krążyło poezyj tych francuskich więcej.
 Str. 28. Wiersz powstał w r. 1902.
 Str. 29. Drukowane w „Krytyce“ (zesz. I. r. 1908).
 Str. 30. Wiersz, pisany do p. Leona Stępowskiego, artysty sceny krakowskiej, z którym chętnie rozmawiał Poeta o słowach onomatopeicznych w mowie polskiej, o symbolicznem ich znaczeniu i odczuciu słu-