zwinęły się w lewo i prawo (zob. rysunek), parząc palce. Butelczynę przegrałem, nie było rady. Jakim sposobem się to stało? Przyjaciel mój wziął, jak już się rzekło, wązki pasek papieru, złożył w pół, a obydwa końce przeciągnął grzbietem noża w lewo i prawo — na zewnątrz, przez co papier przybrał formę dwóch z sobą dołem spojonych sprężyn; wyciągnąwszy końce, zagiął je, aby się nie zwinęły, co dopiero nastąpiło po przepaleniu się zagięcia.
Stałością ciała nazywamy opór, jaki stawia każde ciało, opierające się rozdzieleniu swych cząstek. Siła ta opiera się na złamaniu, rozerwaniu, zgnieceniu i skręceniu ciała.
Technicy nasi znają bardzo dokładnie siłę oporną materyałów budulcowych, i zużywają jej tylko ⅒ — ¼, na metalach najwyżej ⅓.
Nieraz jednakże zdumieć musimy nad siłą oporną ciał drobnych, pozornie słabych. Dla zrobienia doświadczenia, napełnijmy karafkę do połowy wodą,
