Strona:PL Stefan Żeromski - Duma o hetmanie.djvu/107

 A gdy zabrakło darów cennych i gdym ze siebie zewlókł pas i dał, brałem z rąk braci, co kto w obozie miał.
 Szczodrze my przyjaźń zawierali.
 A we dwa dni Mścisławski kniaź gościł nas w domu swym, — miodem prastarym nas poił, darzył bez rachuby cennym sobolem.
 Wtedy na imię cara Władysława dawać się jęły zamki i krzyża całowaniem składać wierności przysięgę: — Nowgorod Wieliki, Czaranda i Ustjug, Perejasław Riazański, Jarosław, Wołogda, Biełoziero i wszystek olbrzymi trakt ku portowi archangielskiemu.
 Przysięgła mu riazańska ziemia aż do Niżniego Nowgorodu, Kołomna, Tuła, Sierpuchowo, ziemie nad Wołgą i nad Oką.
 Na usilną prośbę bojarów, cicho, ze zwiniętą chorągwią zajęły wojska moje Moskwę miasto.
 Pułk Alexandra Zborowskiego stał w Kitajgrodzie, pana Kazanowski i Wajherów w Biełgorodzie.
 W Dziewiczym Monasterze — Alexander Gąsiewski. Jam zasię stanął w Kremlu, we dworze Borysa cara Godunowa.
 Klucze od wszystkich bram białokamiennych w mym były ręku.
 Drogi z Wołogdy, z Jarosławia, z Kołomny były w mej władzy.
 Miałem w dłoni swej skarb carów moskiewskich i skarb ich carstwa.
 A wysiliłem wszystkę praktykę i rozum cały, żeby pozyskać to plemię.
 Schyliłem się aż do ziemi przed wiarą ludu, przed