Ta strona została uwierzytelniona.
| «Ten oto cmentarz nie jest odpocznieniem wiecznem dla starości i choroby. Jest to cmentarz, pełen mężczyzn młodych i potężnych. Można odczytać imiona ich na setkach małych krzyżów, gęsto ścieśnionych, które bezgłośnym chórem wciąż powtarzają: «Jest coś cenniejszego, niż życie, jest coś bardziej niezbędnego, niż życie... skoro my tu jesteśmy». | |
| Georges Duhamel: Vie de Martyrs (1914—1919). |
Ponad rozkwit młodego życia — cóż jest cenniejszego na ziemi? Ponad okrucieństwo zgaszenia przemocą światła, które dopiero płonąć zaczęło, — jakież jest okrucieństwo?
Cóż głębiej serce ludzkie poraża nad widok przedwczesnej młodzieńca mogiły?
Obojętna murawa i kwiat niczego niepamiętny, — bardziej i wymyślniej bez litości, niż glina jałowa, — tam, gdzie płomienne biło serce, gdzie się ogień wzroku palił i uśmiech radosny ozdabiał usta rumiane.
