Ta strona została uwierzytelniona.
Lecz na rubieży starej ziemi, która przez wieków tyle oparła się tyranów teutońskich przemocy i zdradzie, a zachowała naddziadów mowę, od ucisku świętą, ustawi niezłomny mur z piersi polskich żołnierzy.
W piersiach tych zamieszka na zawsze pamięć wielkiej armii zabitych Francuzów, braci z pod Château-Thierry.
W piersiach tych żyć będziesz wiecznie, o nieśmiertelna, przednia legio człowieczeństwa odrodzonego w duchu, nad którą rosną murawy i kwiaty, łzami matek polewane.
O, Francyo! Zaufaj wdzięczności, męstwu i honorowi Polaków...
