Strona:PL Stefan Żeromski - Popioły 01.djvu/042

 — Do mnie? Na komisyę?
 — Tak jest.
 — A w jakiejże sprawie, jeśli łaska?
 — Spraw bardzo wiele.
 — Nawet bardzo wiele. To ciekawe...
 — Czy możemy zacząć w tej chwili?
 — Noc to... A proszę, proszę...
 — Ja przybyłem za dnia i czekałem cierpliwie. Jutro muszę jechać dalej.
 — To też ciekawie słucham.
 — Primo, konskrypcya dusz.
 — Dusz konskrypcya? Chłopskich?
 — Tak jest.
 — Słyszane rzeczy!
 — Baron von Lipowski, pierwszy cyrkułowy komisarz Kieleckiego krajzamtu, nie mogąc sam osobiście, mnie wysyła...
 — A cóż waszmościom, u Boga Ojca, do moich chłopów?
 Urzędnik zlekka a szczerze uśmiechnął się, nie podnosząc oczu. Nie odpowiedział też na to pytanie, lecz zadał inne:
 — Czy wielmożny pan na fundamencie dekretu ratę ofiary styczniowej dziesiątego i dwudziestego grosza na ręce egzaktora w Chęcinach, urodzonego Czaplickiego, zapłacił był?
 — Ratę ofiary? Cóż to za ofiara?
 — Po wstąpieniu wojsk Jego Cesarskiej i Królewskiej Mości w kraj tutejszy — mówił urzędnik głosem kaznodziejskim — odezwę do obywatelów feldcajgmajster de Foulon z żądaniem składania ofiary bez